Uitbreiding begraafplaats

3.1.1 Rijksbeleid

Structuurvisie Infrastructuur en Ruimte

In de Structuurvisie Infrastructuur en Ruimte (SVIR) staan de plannen van het kabinet voor ruimte en mobiliteit. De Rijksoverheid richt zich op nationale belangen. In de SVIR schetst het kabinet hoe Nederland er in 2040 uit moet zien: concurrerend, bereikbaar, leefbaar en veilig. De Rijksoverheid richt zich op nationale belangen, zoals een goed vestigingsklimaat, een degelijk wegennet en waterveiligheid. Tot 2028 heeft het kabinet in de SVIR drie Rijksdoelen geformuleerd:

• de concurrentiekracht vergroten door de ruimtelijk-economische structuur van Nederland te versterken. Dit betekent bijvoorbeeld een aantrekkelijk (internationaal) vestigingsklimaat;
• de bereikbaarheid verbeteren;
• zorgen voor een leefbare en veilige omgeving met unieke natuurlijke en cultuurhistorische waarden.

Provincies en gemeenten hebben in het nieuwe ruimtelijke en mobiliteitsbeleid meer bevoegdheden gekregen. Bijvoorbeeld op het gebied van landschappen, verstedelijking en het behoud van groene ruimte. Uit de SVIR volgen geen uitgangspunten en/of randvoorwaarden voor de beoogde ontwikkeling.

Wet op de lijkbezorging

De Wet op de lijkbezorging geeft het juridische kader waarbinnen lijkbezorging dient plaats te vinden. Ten aanzien van begraafplaatsen kent de wet bepalingen met betrekking tot de plaatsen waar mag worden begraven, de rechten en plichten ten aanzien van begraven, de ruiming van graven etc. De wet schrijft voor dat een register wordt bijgehouden met de begraven lijken en een nauwkeurige aanduiding van de plaats waar zij begraven zijn.

Het Besluit op de lijkbezorging (4 december 1997) regelt onder meer de wijze van begraven en de inrichting van het graf. Zo regelt dit besluit dat bij het begraven geen gebruik mag worden gemaakt van kunststof of metalen omhulsel. Voor de inrichting van een graf wordt aangegeven dat er zich minimaal 65 centimeter grond boven op de kist of het omhulsel moet bevinden. De afstand tussen de kisten bedraagt minimaal 30 centimeter. Tevens zal de kist of het omhulsel zich 30 centimeter boven de gemiddeld hoogste grondwaterstand moeten begeven.

Sinds in 2010 de taakverantwoordelijkheid bij de VROM-inspectie is verdwenen zijn diverse richtlijnen door de Landelijke Organisatie van Begraafplaatsen in handboeken zoals het Handboek Begraven en Begraafplaatsen opgenomen. Hoewel dit geen wet en regelgeving is, is het zaak in de ruimtelijke ordening ervoor te zorgen dat begraafplaatsen en naastgelegen bestemmingen elkaar zo min mogelijk nadelig beïnvloeden. Om dit te bewerkstelligen, zou ernaar moeten worden gestreefd dat eventuele geluidhinder niet meer bedraagt dan 45 dB(A). Ten aanzien van de effecten van de begraafplaats op de omgeving dient een visuele scheiding te worden gecreëerd voor privacy op en buiten de begraafplaats. Op grond van deze richtlijnen wordt geadviseerd een afstand van 20 meter à 30 meter tussen de begraafplaats en de nabije woningen in acht te nemen. Zie verder paragraaf 3.2.2.

3.1.2 Provinciaal beleid

Omgevingsvisie Gelderland

Op 9 juli 2014 (geactualiseerd op 8 juli, 11 november 2015 en 13 december 2017) heeft de provincie Gelderland de Omgevingsvisie Gelderland vastgesteld. Met de Omgevingsvisie kiest de provincie voor een gezamenlijke aanpak met gemeenten, maatschappelijke organisaties, ondernemers en particulieren van de maatschappelijke opgaven voor de komende vijf à tien jaar. Hierbij staan twee hoofddoelen centraal:

• een duurzame economische structuur;
• het borgen van de kwaliteit en veiligheid van onze leefomgeving.

De provinciale hoofddoelen zijn in vertaald in provinciale ambities. Per ambitie is de aanpak op hoofdlijnen beschreven. De nadere invulling vindt plaats via provinciale uitvoeringsprogramma's en samenwerking met partners. Ten aanzien van begraafplaatsen zijn er geen uitgangspunten en/of randvoorwaarden in de omgevingsvisie opgenomen.

Omgevingsverordening Gelderland

Op 24 september 2014 (geactualiseerd op 8 juli, 11 november 2015 en 13 december 2017) heeft de provincie Gelderland de Omgevingsverordening Gelderland vastgesteld. In de Omgevingsverordening zijn regels (randvoorwaarden) opgenomen passend bij de provinciale aanpak van ambities en doelen uit de Omgevingsvisie. In de Omgevingsverordening zijn ten aanzien van begraafplaatsen geen uitgangspunten en/of randvoorwaarden opgenomen.

3.1.3 Gemeentelijk beleid

Structuurvisie Kom Winterswijk 2010-2020

De structuurvisie Kom Winterswijk 2010-2020 is op 24 februari 2011 door de gemeenteraad vastgesteld. De Structuurvisie richt zich op het verbeteren van de drie kernkwaliteiten van de gemeente, te weten:

• realiseren van een betere woonomgeving in Winterswijk;
• zorgen voor een aantrekkelijk en concurrerend hart met voorzieningen;
• het verbinden van de kwaliteiten van de kern en haar buitengebied.

Om invulling te geven aan deze kernkwaliteiten wil de gemeente ruimte creëren voor een:

• meer ontspannen en groene woonomgeving;
• een veilige bereikbaarheid van wijken en voorzieningen;
• passende werkgelegenheid;
• gezonde mix van functies in het centrum;
• groene hoofdstructuur met hoge ecologische en maatschappelijke kwaliteiten.

De nieuwe begraafplaats is als uitbreiding op de bestaande begraafplaats functioneel inpasbaar en in lijn met de doelstellingen van de strucuurvisie.

Groenstructuurplan 2010

Het Groenstructuurplan is op 28 april 2011 vastgesteld. In dit plan is onder andere de hoofdgroenstructuur en de wijkgroenstructuur weergegeven. Op onderstaande afbeelding is een uitsnede van de bij het structuurplan behorende kaart weergegeven. Het plangebied is gekenmerkt als hoofdgroenstructuur met de aanduidingen ecologisch groen en landschappelijk groen.

Uitsnede kaart behorende bij het Groenstructuurplan

Met de uitbreiding van de begraafplaats ten behoeve van islamitisch en natuurbegraven wijzigt het karakter van de groenstructuur in beperkte mate. Landschappelijk is een natuurbegraafplaats in de eerste plaats een stuk bos of natuurgebied en in de tweede plaats een begraafplaats. Het islamitische deel is landschappelijk te beschouwen als een uitbreiding van de bestaande begraafplaats, dat met haar parkstructuur een waardevol groenelement is. De landschappelijke en ecologische kwaliteit van het gebied blijft met voorgestane ontwikkeling behouden.

3.2.1 Bodem

Onderzocht moet worden of de bodem verontreinigd is en wat voor gevolgen een eventuele bodemverontreiniging heeft voor de uitvoerbaarheid van het plan. Een nieuwe bestemming mag pas worden opgenomen als is aangetoond dat de bodem geschikt (of geschikt te maken) is voor de nieuwe of aangepaste bestemming. Wanneer (een deel van) de bodem in het plangebied verontreinigd is, moet worden aangetoond dat het bestemmingsplan, rekening houdend met de kosten van sanering, financieel uitvoerbaar is.

De ontwikkeling voorziet niet in de realisatie van gebouwen en ook niet in functies waarbij mensen meer dan twee uur per dag structureel aanwezig zijn. Bodemonderzoek is derhalve niet noodzakelijk. De bodemkwaliteit ter plaatse is niet eerder met bodemonderzoek vastgesteld. Uit een uitgevoerde inventarisatie geeft echter geen aanleiding om een noemenswaardige bodemverontreiniging te verwachten. Op basis van de beschikbare informatie is aannemelijk dat de bodem ter plaatse geschikt is voor het beoogde gebruik. De bodemkwaliteit vormt geen belemmering voor de uitvoering van dit plan.

Uit het Alterra-rapport 'Terug naar de Natuur' uit 2009 blijkt dat het vergaan van het dode lichaam geen significant effect op de bodem en het bodemleven veroorzaakt. In dit rapport is een aantal theoretische studies beschreven waarin effecten van metalen, eutrofiërende stoffen, organische zuren en afbraakproducten, medische stoffen en stoffen als kwik op afzonderlijke milieuonderdelen onderzocht zijn. Het begraven zal niet leiden tot overschrijdingen van de milieunormen voor de bodem.

Voor een begraafplaats is primair de Wet op de lijkbezorging en het Besluit op de lijkbezorging van toepassing. Deze voorziet in afdoende maatregelen om significante milieueffecten te voorkomen of te beperken. De Wet op de lijkbezorging is afgestemd op reguliere vormen van begraven. Bij natuurbegraven wordt uitgegaan van een veel lagere grafdichtheid. Verder zal bij het natuurbegraven alleen gebruik worden gemaakt van makkelijk afbreekbare en niet schadelijke materialen voor de kist/het omhulsel. Effecten op de bodem zullen daarom verwaarloosbaar zijn. De belangrijkste voorwaarden gericht op behoud van de bodemkwaliteit hebben betrekking op het aspect water. Hierop wordt in paragraaf 3.3.4 ingegaan.

3.2.2 Milieuzonering

Zowel de ruimtelijke ordening als het milieubeleid stellen zich ten doel een goede kwaliteit van het leefmilieu te handhaven en te bevorderen. Dit gebeurt onder andere door milieuzonering. Onder milieuzonering wordt verstaan het aanbrengen van een voldoende ruimtelijke scheiding tussen milieubelastende bedrijven of inrichtingen enerzijds en milieugevoelige functies als wonen en recreëren anderzijds. De ruimtelijke scheiding bestaat doorgaans uit het aanhouden van een bepaalde afstand tussen milieubelastende en milieugevoelige functies. Die onderlinge afstand moet groter zijn naarmate de milieubelastende functie het milieu sterker belast. Milieuzonering heeft twee doelen:

• het voorkomen of zoveel mogelijk beperken van hinder en gevaar bij woningen en andere gevoelige functies;
• het bieden van voldoende zekerheid aan bedrijven dat zij hun activiteiten duurzaam onder aanvaardbare voorwaarden kunnen uitoefenen.

Voor het bepalen van de aan te houden afstanden wordt de VNG-uitgave 'Bedrijven en Milieuzonering' uit 2009 toegepast. Deze uitgave bevat een lijst, waarin voor een hele reeks van milieubelastende activiteiten (naar SBI-code gerangschikt) richtafstanden zijn gegeven ten opzichte van milieugevoelige functies. De lijst geeft richtafstanden voor de ruimtelijk relevante milieuaspecten geur, stof, geluid en gevaar.

Voor een begraafplaats geldt een richtafstand van 10 meter (geluid). Hierbinnen bevinden zich geen gevoelige functies zoals woningen. Vanuit het oogpunt van milieuzonering is er geen negatieve invloed op de omgeving, of is hinder van bestaande functies in de omgeving te verwachten. Zoals in paragraaf 3.1.1 is beschreven wordt voor begraafplaatsen vaak een grotere afstand aangehouden tot omliggende functies, te weten tenminste 20 meter ten opzichte van omliggende woningen. Dit heeft niet zozeer te maken met het garanderen van een goed woon- en leefklimaat, maar meer het zorgen c.q. veiligstellen van voldoende rust en privacy óp de begraafplaats. Tevens is in dit kader een groene omzoming ter afscherming gewenst, waardoor in sommige gevallen een kleinere afstand dan 20 meter ook acceptabel is. In voorliggend plan is de afstand tot omliggende woningen circa 30 meter (zijde Merwerdestraat) en circa 50 meter (zijde P.J. Oudlaan). De groene omzoming biedt visueel voldoende afscherming. Het plan is acceptabel in het kader van milieuzonering.

3.2.3 Geluid

De mate waarin het geluid, het woonmilieu mag belasten, is geregeld in de Wet geluidhinder (Wgh). De kern van de wet is dat geluidsgevoelige objecten worden beschermd tegen geluidhinder uit de omgeving. In de Wgh worden de volgende objecten beschermd (artikel 1 Wgh):

• woningen;
• geluidsgevoelige terreinen (terreinen die behoren bij andere gezondheidszorggebouwen dan categorale en academische ziekenhuizen, verpleeghuizen, woonwagenstandplaatsen);
• andere geluidsgevoelige gebouwen, waaronder onderwijsgebouwen, ziekenhuizen en verpleeghuizen, andere gezondheidszorggebouwen dan ziekenhuizen en verpleeghuizen die zijn aangegeven in artikel 1.2 van het Besluit geluidhinder (Bgh):
  • 1. een verzorgingstehuis;
  • 2. een psychiatrische inrichting;
  • 3. een kinderdagverblijf.

Het beschermen van deze geluidsgevoelige objecten gebeurt aan de hand van vastgestelde zoneringen. De belangrijkste geluidsbronnen die in de Wgh worden geregeld, zijn: industrielawaai, wegverkeerslawaai en spoorweglawaai. Indien nieuwe geluidsgevoelige functies worden toegestaan, stelt de Wgh de verplichting akoestisch onderzoek te verrichten naar de geluidsbelasting ten gevolge van omliggende (spoor)wegen en industrieterreinen.

De ontwikkeling voorziet niet in een geluidgevoelige bestemming, een akoestisch onderzoek is niet noodzakelijk. In het kader van een goede ruimtelijke ordening is op een begraafplaats, zoals in paragraaf 3.1.1 is gesteld, uit piëteit een maximaal geluidniveau van 45 dB(A) gewenst. De P.J. Oudlaan is gelet op wegverkeerslawaai een relatief rustige gebiedsontsluitingweg met een maximum snelheid van 50 km/uur. Gelet op de afstand van meer dan 60 meter tot deze weg is een geluidniveau van minder dan 45 dB(A) aannemelijk.

Afhankelijk van het ritueel gebruik kan bij sommige islamitische begrafenissen sprake zijn van gezang en/of stemgeluid. Op basis van het Activiteitenbesluit mag stemgeluid van bezoekers op een open terrein in principe buiten beschouwing worden gelaten. Stemgeluid is in het kader van een goede ruimtelijke ordening echter wel relevant, omdat een goed woon- en leefklimaat moet zijn gegarandeerd. De woonbebouwing (overzijde P.J. Oudlaan) ligt op circa 50 meter van de voor de islamitische begraafplaats gereserveerde gronden. De woonbebouwing (zijde Merwedestraat) ligt op circa 30 meter van deze gronden. In onderhavig geval gaat het om een relatief kleinschalige voorziening, waar naar verwachting een beperkt aantal begrafenissen op jaarbasis plaatsvinden. Een begrafenis vindt alleen plaats gedurende de dagperiode. Naar verwachting leidt een begrafenis niet tot een onaanvaardbare hinder bij onwonenden. Mede gelet op de in paragraaf 3.2.2 genoemde richtafstanden is een akoestisch onderzoek niet nodig. Het aspect geluid vormt geen belemmering voor de uitvoering van dit plan.

3.2.4 Lucht

De Wet milieubeheer biedt het kader om te toetsen aan luchtkwaliteitseisen. Een uitzondering op deze verplichting om de gevolgen van ruimtelijke ontwikkelingen op de luchtkwaliteit mee te wegen, vormen bepaalde typen projecten die niet in betekende mate (NIBM) bijdragen aan de luchtkwaliteit. Het begrip NIBM is uitgewerkt in het "Besluit niet in betekende mate bijdragen (luchtkwaliteitseisen)", en de bijbehorende "Regeling niet in betekende mate bijdragen (luchtkwaliteitseisen)".

Een plan draagt niet in betekende mate bij aan de luchtverontreiniging wanneer aannemelijk is (door berekening of motivering) dat de "3% grens" niet wordt overschreden. Deze grens is 3% van de grenswaarde voor de jaargemiddelde concentratie van fijn stof (PM10) of stikstofdioxide (NO2). Dit komt overeen met 1.2 µg/m3 voor zowel PM10 als NO2. De Regeling NIBM geeft voor een aantal categorieën van ruimtelijke ontwikkelingen een invulling aan de NIBM grens. Indien er binnen de getalsmatige begrenzing van de Regeling wordt gebleven, is er geen nader onderzoek nodig. Bij de ruimtelijke ontwikkeling is er dan automatisch sprake van een niet in betekende mate bijdrage aan de luchtkwaliteit.

Met de ontwikkeling nemen het aantal verkeersbewegingen beperkt toe. Ter illustratie zou bij een weekdaggemiddelde van meer dan 1.200 voertuigen sprake kunnen zijn van een in betekenende bijdrage luchtverontreiniging. Dit plan is aan te merken als een project dat ‘niet in betekende mate bijdraagt aan luchtverontreiniging’. Toetsing aan de grenswaarden luchtkwaliteit kan achterwege blijven.

Op basis van het bovenstaande is geen nader onderzoek nodig, het plan draagt niet in betekenende mate bij aan de concentratie van stikstofdioxide en fijn stof in de lucht. Daarnaast blijkt uit de jaarlijkse rapportage van de luchtkwaliteit (https://www.nsl-monitoring.nl/viewer) dat er, in de omgeving van het plangebied, langs wegen geen overschrijdingen van de grenswaarden aan de orde zijn. Een overschrijding van de grenswaarden is ook in de toekomst niet te verwachten. Het aspect luchtkwaliteit vormt geen belemmering voor de uitvoering van dit plan.

3.2.5 Externe Veiligheid

Het aspect externe veiligheid betreft het risico op een ongeval waarbij een gevaarlijke stof aanwezig is. Deze gevaarlijke stoffen kennen twee verschillende bronnen. Dit zijn de stationaire bronnen (chemische fabriek, lpg-vulpunt) en de mobiele bronnen (route gevaarlijke stoffen). Er wordt onderscheid gemaakt tussen de kans op een ramp en het aantal mogelijk slachtoffers, dit is respectievelijk het plaatsgebonden risico en het groepsrisico. Het plaatsgebonden risico biedt burgers in hun woonomgeving een minimum beschermingsniveau tegen gevaarlijke stoffen. Het groepsrisico heeft een oriënterende waarde en voor het plaatsgebonden risico geldt een grenswaarde voor kwetsbare objecten en een richtwaarde voor beperkt kwetsbare objecten.

Het plaatsgebonden risico mag in principe nergens groter zijn dan 1 op 1 miljoen (ofwel 10-6). Dit is de kans dat een denkbeeldig persoon, die zich een jaar lang permanent op de betreffende plek bevindt (de plek waarvoor het risico is uitgerekend), dodelijk verongelukt door een ongeval. Deze kans mag niet groter zijn dan eens in de miljoen jaar. Elke ruimtelijke ontwikkeling wordt getoetst aan het plaatsgebonden risico van 10-6 als grenswaarde.

Het groepsrisico geeft de kans aan dat in één keer een groep mensen die zich in de omgeving van een risicosituatie bevindt, dodelijk door een ongeval wordt getroffen. Het groepsrisico legt een relatie tussen de kans op een ramp en het aantal mogelijke slachtoffers. Bij groepsrisico is het dan ook niet een contour die bepalend is, maar het aantal mensen dat zich gedurende een bepaalde periode binnen de effectafstand van een risicovolle activiteit ophoudt. Welke kans nog acceptabel wordt geacht, is afhankelijk van de omvang van de ramp. Een ongeval met 100 doden leidt tot meer ontwrichting, leed en emoties, dan een ongeval met 10 dodelijke slachtoffers. Aan de kans op een ramp met 100 doden wordt dan ook een grens gesteld die een factor honderd lager ligt dan voor een ramp met 10 doden.

In het Besluit externe veiligheid inrichtingen (Bevi, stb. 250, 2004) wordt verder een verantwoordingsplicht (door de overheid) voor het groepsrisico rond inrichtingen wettelijk geregeld. De verantwoording houdt in dat wordt aangegeven of risico's acceptabel zijn en welke maatregelen worden genomen om de risico's te verkleinen.

In het kader van goede ruimtelijke ordening is inzichtelijk gemaakt of er risicofactoren in of in de nabijheid van het plangebied liggen. Op basis van de risicokaart Nederland bevinden zich ten aanzien van het plaatsgebonden risico in de directe omgeving van het plangebied geen stationaire of mobiele bronnen. Gelet op het karakter van het plan kan ook een verantwoording van het groepsrisico achterwege blijven. Nader onderzoek voor externe veiligheid is niet noodzakelijk. Het aspect externe veiligheid is geen belemmering voor de uitvoerbaarheid van dit plan.

3.3.1 Cultuurhistorie en archeologie

In elk bestemmingsplan moet een beschrijving worden opgenomen van de wijze waarop met de in het gebied aanwezige cultuurhistorische waarden wordt omgegaan. Denk aan aanwezige monumenten, historische gebieden, kenmerkende (straat)beelden en landschapselementen. Bij het maken van plannen kan ook (weer) rekening gehouden worden met al deze elementen die er vroeger wel waren maar nu niet meer. Een bijzonder onderdeel van cultuurhistorie is archeologie.

Cultuurhistorie

Onder de noemer Modernisering Monumentenzorg (MoMo) heeft het Rijk in 2009 een aanzet gegeven voor een goede afweging van het belang van de cultuurhistorie in de ruimtelijke ordening. Gepleit wordt voor een verantwoorde verankering van de integrale cultuurhistorie in structuurvisies, bestemmingsplannen en milieueffectrapportages. Het voornaamste doel hiervan is om het cultuurhistorische karakter van Nederland op gebiedsniveau te behouden en te versterken. De aandacht voor cultuurhistorie is ook wettelijk vastgelegd in het Besluit ruimtelijke ordening. Artikel 3.1.6 onder 2 van dit Besluit geeft aan dat “een beschrijving van de wijze waarop met de in het gebied aanwezige cultuurhistorische waarden en in de grond aanwezige of te verwachten monumenten rekening is gehouden” in het bestemmingsplan opgenomen moet worden. In het plangebied zijn geen cultuurhistorische waarden aanwezig. Dit aspect is geen belemmering voor de uitvoering van het plan.

Archeologie

Op 16 januari 1992 is in Valletta (Malta) het Europees Verdrag inzake de bescherming van het archeologisch erfgoed (Verdrag van Malta) ondertekend. Het Nederlandse parlement heeft dit verdrag in 1998 goedgekeurd. Het Verdrag van Malta voorziet in bescherming van het Europees archeologisch erfgoed onder meer door de risico's op aantasting van dit erfgoed te beperken. Deze bescherming is in Nederland wettelijk verankerd in de Monumentenwet. In het kader van een goede ruimtelijke ordening in relatie tot de Monumentenwet kan vooronderzoek naar mogelijke waarden nodig zijn. Om deze reden zijn alle gronden in Winterswijk geïnventariseerd en beoordeeld op mogelijk aanwezige archeologische relicten. Er worden 4 waarden onderscheiden, iedere categorie kent een eigen verwachting op vondsten, waarbij 1 de hoogste verwachtingswaarde is en 4 de laagste.

In het geldende bestemmingsplan is in het plangebied een dubbelbestemming met een verwachtingswaarde 3 voor de bescherming van de mogelijk aanwezige archeologische waarden opgenomen. De kans op het aantreffen van intacte vindplaatsen en goed geconserveerde archeologische resten is derhalve klein. Vindplaatsen in deze gebieden nemen vaak een groot areaal in beslag waardoor kleine ingrepen (zowel in diepte als in oppervlakte) acceptabel worden geacht. Kleine ingrepen zijn in het gemeentelijk beleid gedefinieerd als projecten met een oppervlakte kleiner dan 100 m2 of verstoringen niet dieper dan 30 cm. Hiervoor is geen archeologisch onderzoek noodzakelijk.

Het archeologisch beleid is vertaald naar de regels van dit bestemmingsplan. Op basis van die regels worden toekomstige ingrepen zoals bouwen en graafwerkzaamheden beoordeeld op hun invloed op eventuele archeologische waarden. Indien nodig zal hierbij onderzoek moeten worden uitgevoerd.

3.3.2 Flora en fauna

Bij ruimtelijke ingrepen dient rekening te worden gehouden met de natuurwaarden ter plaatse. Daarbij wordt onderscheid gemaakt tussen gebiedsbescherming en soortenbescherming.

Gebiedsbescherming

De Wet Natuurbescherming (Wnb) richt zich op de bescherming van gebieden. In de Wnb zijn de volgende gronden aangewezen en beschermd:

• Natura 2000-gebieden (Habitat- en Vogelrichtlijngebieden);
• beschermde Natuurmonumenten;
• wetlands.

Naast deze drie soorten gebieden is in het kader van de gebiedsbescherming het Nationaal Natuurnetwerk van belang. Dit is een samenhangend netwerk van belangrijke natuurgebieden in Nederland. Zij bestaat uit bestaande natuurgebieden, nieuwe natuurgebieden en ecologische verbindingszones die tussen de natuurgebieden liggen. Het natuurnetwerk draagt bij aan het bereiken van de hoofddoelstelling van het Nederlandse natuurbeleid, namelijk: 'Natuur en landschap behouden, versterken en ontwikkelen, als bijdrage aan een leefbaar Nederland en een duurzame samenleving'. Hiertoe zijn de volgende uitgangspunten van belang:

• vergroten: het areaal natuur uitbreiden en zorgen voor grotere aaneengesloten gebieden;
• verbinden: natuurgebieden zoveel mogelijk met elkaar verbinden;
• verbeteren: de omgeving zo beïnvloeden dat in natuurgebieden een zo hoog mogelijke natuurkwaliteit haalbaar is.

In het plangebied is geen beschermde natuur aanwezig. Op minder dan 3 kilometer van het plangebied liggen geen Natura 2000-gebieden. Gezien de geografische afstand tot deze gebieden en gronden, de ligging van het plangebied in de bebouwde kom en de beperkte wijziging van de functie, zijn er geen negatieve effecten op beschermde gebieden te verwachten. Een vergunning in het kader van de Wnb is niet noodzakelijk.

Soortenbescherming

De bescherming van in het wild voorkomende inheemse planten en dieren (de soortenbescherming) is ook vastgelegd in de Wnb. De wet richt zich vooral op het in stand houden van populaties van soorten die bescherming behoeven. In de wet zijn algemene en specifieke verboden vastgelegd ten aanzien van beschermde dier- en plantensoorten. Naast een aantal in de wet (en daarop gebaseerde besluiten) vermelde specifieke mogelijkheden om ontheffing te verlenen van in de wet genoemde verboden, geeft de wet een algemene ontheffingsbevoegdheid aan de minister van LNV. Bekeken moet worden in hoeverre ruimtelijke plannen negatieve gevolgen hebben op beschermde dier- en plantensoorten en of er compenserende of mitigerende maatregelen genomen moeten worden.

In het kader van soortenbescherming is beoordeeld of het plan rechtstreeks kan leiden tot verstoring of vernietiging van bepaalde beschermde soorten of hun leefgebied. zoals verontrusting van soorten of het aantasten van vaste rust- en verblijfplaatsen (bijvoorbeeld nestlocaties, kraamverblijven). Gezien het feit dat de ruimtelijke inrichting van het gebied in stand blijft, is het niet aannemelijk dat bepaalde beschermde soorten of hun leefgebied worden verstoord of vernietigd.

Er zijn op voorhand geen aanwijzingen dat de beoogde ontwikkeling conflicterend is met geldende wetgeving. Een ontheffing is niet noodzakelijk. Het aspect flora en fauna vormt geen belemmering voor de uitvoerbaarheid van dit plan.

3.3.3 Verkeer

In het kader van een goede ruimtelijke ordening dient het effect van de beoogde ontwikkeling op de verkeersstructuur inzichtelijk te worden gemaakt. Het plan voorziet in een uitbreiding van de begraafplaats. Het verkeer ten behoeve van deze functie kan zonder verkeerskundige maatregelen worden afgewikkeld op de bestaande parkeervoorziening en omliggende wegenstructuur. Het aspect verkeer belemmert de uitvoering van dit plan niet.

3.3.4 Water

Op grond van het Besluit ruimtelijke ordening dient in de toelichting afzonderlijk te worden aangegeven wat de gevolgen zijn van het plan voor de waterhuishouding. Om waterbeheer en ruimtelijke ordening goed op elkaar af te stemmen is de watertoets ontwikkeld. Deze watertoets stelt de randvoorwaarden voor ruimtelijke en/of stedenbouwkundige aanpassingen in relatie tot het oppervlakte- en grondwater in het plangebied en de directe omgeving. Zo dient bij de aanleg van nieuw verhard oppervlak o.a. inzicht geboden te worden hoe wordt omgegaan met de opvang van hemelwater.

Het waterbeleid van Rijk en provincie is gericht op een veilig en goed bewoonbaar land met gezonde en duurzame watersystemen. Het Waterschap Rijn en IJssel laat in het Waterbeheerplan 2016-2021 zien welke ontwikkelingen voor het waterbeheer van belang zijn en welke accenten het waterschap in de samenwerking met haar partners wil leggen. Vanuit die omgevingsverkenning wordt vervolgens het beleid voor de planperiode 2016-2021 beschreven voor de primaire taakgebieden:

• Bescherming tegen overstromingen en werken aan veiligheid: Veilig water.
• Zorgen voor de juiste hoeveelheid water en passende waterpeilen: Voldoende water.
• Zorgen voor een goede waterkwaliteit die nodig is voor mens, plant en dier: Schoon water.
• Verwerken van afvalwater en het benutten van energie en grondstoffen daaruit: Afvalwater.

Voor het taakgebied Veilig water is bescherming tegen hoog water op de rivieren het speerpunt. Het functioneren van de primaire en regionale waterkeringen staat hierbij centraal. Het taakgebied Voldoende water is gericht op het voorkomen van afwenteling door het hanteren van de drietrapsstrategie "Vasthouden-Bergen-Afvoeren". Voor Schoon water is het uitgangspunt “stand still - step forward”. Essentieel is het benutten van de natuurlijke veerkracht van een watersysteem met als einddoel een robuust en klimaatbestendig watersysteem voor de toekomst. Partnerschappen met gemeenten en andere partijen zorgen voor een effectieve en efficiënte (afval)waterketen. Door optimalisatie van de behandeling van afvalwater wordt een bijdrage geleverd aan een goede volksgezondheid en een schoon watersysteem. Het terugwinnen van energie en grondstoffen uit afvalwater draagt bij aan een meer circulaire economie.

Ruimtelijke ordening en water zijn onlosmakelijk met elkaar verbonden. Er is meer ruimte nodig voor het waterbeheer van de toekomst. Ook op andere terreinen, zoals recreatie, wonen en landbouw speelt water een centrale rol. Het waterschap wil in het watertoetsproces vroegtijdig meedenken over de rol van het water in de ruimtelijke ontwikkeling en wil samen met de gemeente op zoek naar de bijdrage die water kan leveren aan de verbetering van de leefomgeving.

Planspecifiek

Het plan betreft de ingebruikneming van een tot nu ongebruikt gedeelte van de gemeentelijke begraafplaats van circa 5.400 m2. Door het plan worden mogelijkheden voor natuurbegraven gerealiseerd. Fysiek blijft het terrein ongewijzigd en dus onverhard. Op de uitbreiding van de reguliere begraafplaats ten behoeve van islamitisch begraven kunnen grafzerken worden gebruikt. Gedenktekens op de natuurbegraafplaats zijn uitsluitend van natuurlijk afbreekbaar materiaal. De begrenzing van de uitbreiding wordt aan de oostzijde gevormd door het talud van een watergang van het waterschap. Vanuit het Besluit op de lijkbezorging worden eisen gesteld aan de drooglegging van het terrein. In onderstaande watertoetstabel zijn de relevante waterhuishoudkundige thema's inzichtelijk gemaakt.

Wateroverlast (oppervlaktewater)

Het in gebruik te nemen terrein grenst aan oostzijde aan de bestaande begraafplaats. De begraafplaats is opgehoogd. De uitbreiding ligt op gelijke hoogte. Hemelwater op de bestaande begraafplaats en het nieuwe gedeelte infiltreert ter plaatse in de bodem. Aangezien de gemiddelde hoogste grondwaterstand op circa 2,5 m minus maaiveld ligt is geen drainage nodig en dus ook niet aanwezig.

Oppervlaktewater kwaliteit

Vanuit kwaliteitsoogpunt is de invloed op grond- en oppervlaktewaterkwaliteit, mits 30 cm afstand wordt aangehouden van de grafdiepte ten opzichte van de gemiddeld hoogste grondwaterstand (conform besluit op de lijkbezorging) verwaarloosbaar. De maximale diepte van een graf is 1,50 m, vermeerderd met de minimale afstand tot het grondwater van 30 cm, betekend dat de graven ruim boven de gemiddelde hoogste grondwaterstand blijven.

Inrichting en beheer

Aan de oostzijde van het perceel ligt een watergang van het waterschap. Aangezien hemelwater ter plaatse wordt geïnfiltreerd heeft het plan geen invloed op de watergang. Door de ingebruikneming wijzigt de terreinafbakening niet. Het terrein eindigt bij de insteek van het westelijke talud van de watergang en wordt gemarkeerd door een hekwerk. Onderhoud van de watergang en de taluds blijft ongewijzigd.

Uit de watertoets komt naar voren dat het plan geen waterhuishoudkundig belang treft. Voor het aspect water zijn geen aanvullende maatregelen of voorwaarden noodzakelijk en is er geen belemmering voor uitvoering van het plan.