Ratumseweg 23

4.2 Cultuurhistorische en archeologische waarden

Op 16 januari 1992 is in Valletta (Malta) het Europees Verdrag inzake de bescherming van het archeologisch erfgoed (Verdrag van Malta) ondertekend. Het Nederlandse parlement heeft dit verdrag in 1998 goedgekeurd. Het Verdrag van Malta voorziet in bescherming van het Europees archeologisch erfgoed onder meer door de risico's op aantasting van dit erfgoed te beperken. Deze bescherming is in Nederland wettelijk verankerd in de Monumentenwet. Op basis van deze wet zijn mogelijke (toevals)vondsten bij het verrichten van werkzaamheden in de bodem altijd beschermd. Er geldt een meldingsplicht bij het vinden van (mogelijke) waardevolle zaken. Dat melden dient terstond te gebeuren. In het kader van een goede ruimtelijke ordening in relatie tot de Monumentenwet kan vooronderzoek naar mogelijke waarden nodig zijn, zodat waar nodig die waarden kunnen worden veiliggesteld en/of het initiatief kan worden aangepast.

Het plan de nieuwebouw van een woning op het voormalig agrarisch bouwperceel, de bouw van een tweetal schuren, er vinden geen grootschalige grondwerkzaamheden plaats. Deze werkzaamheden vinden plaats opgronden die in het verleden al meerdere malen zijn geroerd. Archeologisch onderzoek wordt daarom niet nodig geacht.

De bebouwing heeft geen monumentenstatus, de bestaande bedrijfswoning wordt niet als karakteristiek voor landschap aangemerkt. De bouwplannen worden getoetst door de welstandscommissie.

Op de cultuurhistorische waardenkaart zijn de gronden aangemerkt als laag en midden. gezien het verleden van de gronden worden archeologische waarden onwaarschijnlijk geacht.